Degene die mij al een tijdje volgen weten dat vorig jaar mijn beste vriendinnetje is vergiftigd. Gewoon in mijn eigen tuintje. Haar nog proberen te redden maar het was te laat. Geen likjes meer. Geen blije kwispelstaart.
Tranen en onbegrip kwamen daar voor in plaats. Wie doet nu zoiets. Wat bestaan er zieke mensen op deze wereld.
Nu ruim een jaar later herhaald deze nachtmerrie zich.
3 van onze honden zijn vergiftigd.
Bella kwam binnen en deed raar. ging in een hoekje zitten. Ze had pijn, dat zeg je. We tilden haar naar buiten. En daar werd in 1 seconde duidelijk wat er aan de hand was. Gif. Alweer. Akira en Isa lagen voor de deur. Dood.
Ik kan niet beschrijven wat er in me omging. Gaat, want nog steeds is het onwerkelijk. Woede en verdriet. Die 2 levenloze lichaampjes. Mijn vriendjes.
Akira had ik als Puppy uit het asiel gehaald. Mijn knuffelhondje. Ze kwam zo lief knuffelen altijd. Elke ochtend een dikke lik in mn gezicht om me wakker te maken. Om daarna met Jaimealee mee naar onder te lopen om op de bus te wachten.
Mooie herinneringen heb ik aan je, Akira. Je was zo’n lieve vrolijke hond. Rust zacht schatje.
Isa is samen met haar zusje Bella als pup bij Mike gekomen. Toen we samen gingen wonen kwamen zij dus ook mee. Isa was altijd een heel bang hondje geweest. Durfde niet dichtbij te komen. Je zag haar laatste maanden steeds blijer worden. Steeds meer dichtbij ons komen. Ik zei vorige week nog.. over een paar maandjes kan ik haar knuffelen..
Helaas heeft dat niet meer zo mogen zijn. Ook jij Isa, rust zacht.
Lieve Bella heeft gevochten voor haar leven. Ze was zo zwakjes. En ineens was ze weg. We hebben haar overal gezocht. Met de drone rond gevlogen om te kijken of we haar in de mondi ergens konden zien. Nergens. We dachten dat ze dood was. Weggegaan om ergens rustig te sterven. De ochtend erop maakte Mike me wakker. Bella is terug! Ze was al flink wat opgeknapt. Kwispelde. At en dronk. Nu een paar dagen later is ze weer zichzelf. Gelukkig. Wat een sterk hondje.