Ik deel regelmatig blogs met wat ik allemaal doe hier op Curacao. Maar die blogs bestaan voornamelijk uit alle leuke uitjes die we doen. In deze blog dus; hoe gaat het nu écht met ons. Want ons leven bestaat echt niet alleen maar uit leuke dingen doen. En ook hier zijn soms wel hele moeilijke momentjes geweest.
2020 zou ons jaar worden. Het ging super goed. Veel opdrachten kwamen binnen. We kregen veel aanvragen voor bruiloften te fotograferen en filmen. De fotoshoots, en tourtjes liepen goed. We begonnen echt goed te worden in woningen mooi vast te leggen. Het kon niet beter gaan.
Totdat corona ook Curacao bereikte. Net als voor bijna heel het eiland was het ook een enorme klap in ons gezicht. Ik focuste mij vooral op de toerist. Dat was mijn doelgroep en kon ik makkelijk bereiken via deze website. Het was niet nodig om ook op de lokale markt te focussen. Dat wilde dus ook zeggen dat op enkele opdrachten na – zij waren al op het eiland – letterlijk alles gecanceld werd voor de komende weken. En later werden die weken maanden.
En ik ga er gewoon eerlijk over zijn en ook zeker niet mooier verwoorden dan het was. Want het was gewoon kut. Je dromen en doelen worden gewoon in 1 keer omver geblazen. En heb er ook zeker wel een traantje om moeten laten. In mei pas kreeg ik voor het eerst wat geld van de overheid, maar Mike kreeg niets. In het begin probeerden we nog wat om de lokale markt te bereiken, maar al snel kwam een complete lockdown. Wat was ik kwaad. Hoe kun je als overheid zulke strenge maatregelen nemen en niet normaal de bevolking compenseren. De verhalen om me heen grepen me ook erg aan. Als je weer eens hoorde dat mensen al 2 weken geen eten gehad hebben. Honden die maar op straat worden gezet omdat er geen geld meer is voor eten. Mensen die hun woning uitgezet worden. Kinderen die normaal op school te eten krijgen omdat er voor de crisis thuis al niets was, kregen dat nu ook niet meer omdat de scholen gesloten waren.
Wij hebben gewoon echt geluk gehad dat de maanden ervoor zo goed gingen en we dus een spaarcentje hadden. Ook kon ik tijdens de lockdown gelukkig nog aan een paar opdrachten voor mijn website komen, en samen met dat beetje geld wat we van de overheid kregen, hebben we het wel gered. Op het begin betaalden we ook maar de helft van de huur. Dat hadden we zo afgesproken, en dan zouden we later als alles weer normaal was de rest betalen. Helaas kwam ze daar de maand later op terug en wilde ze toch alles meteen hebben. Ik dacht echt, wacht maar bitch, zodra het financieel kan, zijn we weg hier, dan heb je lekker geen huurders meer. En zoals jullie weten wonen we nu dus ergens anders. Niet alleen daarom hoor, want ik wilde ook gewoon graag een wat moderner huis en stiekem ook heel graag een zwembad, en Mike wilde dat voor de corona al.
Bij mij kwam dat vooral doordat we net voor en na de lockdown 3 keer op een minivakantie waren geweest. Wij maakten mooie filmpjes en foto’s in ruil voor gratis verblijf. En ik moest zeggen dat een zwembad me wel beviel haha. Ik moet ook zeggen dat ik het ook best wel geniaal bedacht vond van mezelf. Je moet het leven toch een beetje leuk houden, vooral in deze tijd, maar durfde geen geld uit te geven. Ik dacht misschien zijn er ook wel mensen met een vakantie woning die mooi beeldmateriaal nodig hebben, maar nu ook geen geld uit willen geven. En die waren er. En zo hebben we toch leuke dingen kunnen doen.
Toen eenmaal de lockdown voorbij was kregen we weer een paar opdrachten. Maar met gesloten grenzen bleef het lastig. Totdat gelukkig ineens de grenzen met Nederland weer open gingen op 1 juli. langzaam aan kwamen er weer wat meer opdrachten binnen. En wat was dat fijn dat je ziet als je je inbox opent dat mensen weer een shoot willen plannen in plaats van cancelen omdat ze niet kunnen komen.
En toen ineens werd het druk. we kregen weer veel opdrachten binnen. Opdrachten van hier. Opdrachten van toeristen die ons mooie eilandje gelukkig weer kwamen bezoeken. Mensen die hun vakantiewoning mooi wilden laten vastleggen. Er kwamen zelfs weer wat bruiloften binnen. We gingen verhuizen en wonen nu in een mooier huisje met nog net zo mooi uitzicht en een zwembadje op het resort.
Laatste maanden ging het goed. We hebben werk genoeg. Al kan het altijd beter, maar ik denk dat we niet mogen klagen nu. Er zijn veel mensen die het momenteel – zeker met de nieuwe maatregelen sinds deze week – veel zwaarder hebben. Dus ik klaag niet, en geniet zoveel mogelijk van het leven.
Ik probeer ook zo min mogelijk bang te zijn nu. De aantallen lopen snel op nu, maar het vaccin komt er ook snel aan. Dus laten we maar hopen dat we gewoon open blijven en er geen lockdown komt. En dat daarna het eiland weer langzaam op kan krabbelen.
