Hier zit ik dan. Met mijn laptop aan het zwembad. Gelukkig had ik hem aan de oplader zitten en was hij dus vol. Want ja, momenteel hebben we hier de 4e stroomstoring in 5 dagen tijd. En nu ik niet afgeleid kan worden door Facebook of Instagram neem ik maar even de tijd om wat nieuwe blogs te typen.
Maar niet altijd is het even handig zonder stroom. Stroom is iets wat je eigenlijk maar voor lief neemt. Als het weg is, merk je pas hoe hard je het nodig hebt, en dat je helemaal niet zonder kan. Hoe deden ze dat vroeger toch allemaal.
Gister was de 2e black-out deze week. Dat wil zeggen dat het hele eiland zonder stroom zit. Ik heb al tijden geen internet meer op mijn telefoon – wel zo lekker rustig – dus ik wist dat natuurlijk niet. We waren niet thuis, dus niks in de gaten. We waren de kinderen ophalen, daarna even wat kleine boodschapjes halen. Toen wilde ik nog even naar een winkel gaan om wat wijnglazen te kopen, en daar kwam het. Mevrouw, je moet een mondkapje op. ‘ja meneer, ik heb hem hier’. En je kan alleen maar een gasfornuis of koelkast of iets dergelijks kopen. ‘Waarom dan, ik heb wijnglazen nodig’. Er is een stroom storing mevrouw, achterin de winkel is het te donker, dus je kan alleen een koelkast enzo kopen. Nou, laat ik dat nu net niet nodig hebben.
Door naar papa, zonder de wijnglazen uiteraard. Hij was jarig, dus feliciteren. Ik gaf hem een lekkere fles wijn cadeau, met de mededeling dat de glazen later zouden komen. Want het was te donker in de winkel om wijnglazen te kopen.
Lekker stukje taart erbij, die was gelukkig nog koud. Met het bier hadden we minder geluk, dat was nog niet koud. Gelukkig ging mijn broertje toch naar de winkel om maar wat kaarsjes te kopen zodat er ‘s avonds ook wat licht zou zijn. Kon hij meteen een zak ijs meenemen.
We hadden gereserveerd bij een restaurant, maar zonder stroom konden zij niet werken. Dat werd dus opzoek gaan naar een ander restaurant. Waar zouden ze noodstroom hebben? Vaak bij hotels wel. De dichtstbijzijnde was bij Bluebay. Dus wij daar heen. Vragen of ze plek hadden voor ons, wat bevestigd werd met een ja. Helaas werd die ja vrij snel een nee toen bleek dat de keuken het niet meer aan zou kunnen als wij daar ook nog zouden gaan eten.
Gelukkig konden we wel even op internet om een ander restaurant uit te zoeken, want de tijd tikte door. Je mag namelijk maar tot 8 uur in een restaurant eten door die geweldige corona regels. Gelukkig hadden we snel iets gevonden, en deze keer belden we maar even voor we er naar toe reden. Er was plek. Gelukkig. Snel naar het restaurant.
Daar stond een mooi tafeltje klaar voor ons waar we heerlijk hebben gegeten.
Ondertussen ging gelukkig ook weer de stroom aan zodat we toch nog gewoon in het licht thuis kwamen. Al moet je op Curacao nooit te vroeg juichen, want een uur later viel de stroom weer uit. Dan maar naar bed en hopen dat de dag erna beter zou zijn. En zoals je aan het begin van deze blog kon lezen, was dat dus niet zo.
Ook dit is Curacao..
2 reacties
[…] jullie weten is de stroomvoorziening niet al te stabiel op Curacao. Na 5 dagen zonder stroom in december kwam er in de 1e week van januari weer een stroomstoring. Nouja nog een dagje overleven […]
Tot op heden hebben al twee keer iets gemerkt van stakingen op het eiland. De eerste was een paar dagen na onze aankomst. Dit betrof een staking van medewerkers van de Isla, de raffinaderij op het eiland. Aangezien het elektriciteitsbedrijf voor een deel afhankelijk is van de Isla, had dit tot gevolg dat een groot deel van het eiland zonder stroom zat. Onze wijk had er gelukkig geen last van maar schijnbaar had meer dan de helft van Willemstad geen stroom. Veel bedrijven hebben noodgeneratoren, dus dit komt schijnbaar vaak genoeg voor. Huishoudens hebben dit vaak niet dus dan heb je geen airco en internet en als het lang genoeg duurt wel een ontdooide vriezer. Geen prettig vooruitzicht dus. In de stad was sprake van enige mate van verkeersopstopping omdat ook veel verkeerslichten hun plicht niet meer konden doen. In Nederland is de regel dat als de verkeerslichten niet werken de verkeersborden of algemene voorrangsregels van kracht zijn. Hier op het eiland gelden deze regels in principe ook maar in de praktijk lijkt het recht van de sterkste de boventoon te voeren. Dit is niet bevorderlijk voor de doorstroomsnelheid. Uiteindelijk heeft de regering de dag daarna een stakingsverbod afgekondigd en was er een hardhandig politie optreden nodig om dit verbod te handhaven. In het begin van onze derde week vingen we berichten op van een algehele staking op 15 september. Wat dit precies zou betekenen of tot gevolg zou hebben wisten we niet. Wel zouden we rekening moeten houden dat er geen stroom en water zou zijn en dat veel overheidsdiensten niet in bedrijf zouden zijn en mogelijk blokkades op bepaalde wegen. Meagan had op haar werk de tip gekregen om in ieder geval voor een paar dagen eten en drinken in te slaan. Vanaf 7. ’s ochtends viel de stroom ook daadwerkelijk uit, water hadden we nog wel. Het ontbreken van internet en een langzaam ontdooiende vriezer waren toch wel de grootste ongemakken. Ergens na negen uur ‘s avonds kregen we weer stroom. Dat was zeer welkom want daardoor konden we toch een goede nachtrust met airco tegemoet zien.