Een jaar op Curacao.

wandel route bij kokomo beach Curacao

Wat een jaar. Nog nooit in mijn hele leven heb ik zo’n veelzijdig jaar meegemaakt. Van verhuizen naar zo ongeveer de andere kant van de wereld tot aan een huis kopen en een scheiding. Er is zo bizar veel gebeurd afgelopen jaar. Mijn leven is compleet veranderd. Het heeft compleet op z’n kop gestaan. En ik ben er weer bovenop gekomen. Ondanks alles moet ik toch zeggen dat dit het beste jaar uit mijn leven was. Ik heb mijn thuis gevonden. Ook al is het nu niet altijd even makkelijk.

grote knip Curacao

Van ons verhaal naar mijn verhaal. 

2,5 Jaar geleden. Ik woonde in Nederland, mijn geboorte dorpje. In het huis waar ik opgegroeid ben. Prachtig groot huis, we stonden op het punt om het te kopen. De afspraken bij de bank stonden al. Ik was al een paar jaar getrouwd, met de liefste man van de wereld. Was bezig om een goed lopend bedrijf over te nemen. Had leuke vrienden en familie.

Ik was 25 en had het voor elkaar. Goed voor elkaar. Althans, zo dacht de buitenwereld erover. Het ideaalbeeld van de gemiddelde mens in Nederland.

Ikzelf was ongelukkig. Niet een beetje, maar echt ongelukkig. En dat is moeilijk om toe te geven. Aan jezelf, maar nog moeilijker om aan de buitenwereld toe te geven. Want waarom zou je lopen zeuren als je zogenaamd alles zo goed voor elkaar hebt. Mensen begrijpen dat niet.

Totdat er een punt komt dat er iets knapt. Ik brak, en wist dat het zo niet verder kon. Ik wilde niet in dit huis wonen. Ik wilde dit werk niet doen. Ik wilde weg. Weg uit Nederland. Ik heb me nooit thuis gevoeld in Nederland, maar gewoon weg gaan was nooit in me opgekomen. Niet op een serieuze manier in ieder geval. Zoiets doe je als je de staatsloterij gewonnen hebt, dacht ik. Niet omdat je het niet meer leuk vindt..

Na veel overleg met mijn inmiddels ex hebben we besloten dat het anders moest. Dat we zouden gaan emigreren. Naar een warm land. Weg van de vervelende winters, mijn werk, en het dorpje waar we woonden. Het voelde als een opluchting om voor onszelf die keuze te hebben gemaakt. Maar dan komt het moeilijkste gedeelte. Onze beslissing vertellen aan onze omgeving. We moesten niet alleen vertellen dat we op zo’n 8000 km afstand gingen wonen. Ik moest ook aan mijn ouders vertellen dat we toch niet hun huis gingen overkopen. Dat ik ook niet het bedrijf wilde overnemen. En dat was moeilijk. De reacties waren dan ook niet al te positief.

Maar het is ons leven. Onze keuze. Dus wij gingen. Pas na anderhalf jaar, want we wilden wel alles netjes afsluiten in Nederland. Maar we gingen!

wandel route bij kokomo beach Curacao

Eenmaal op Curacao kwam alles goed. Ik voelde me direct thuis. Voelde me op mijn plekje. Het is de beste keuze van mijn leven geweest. Hier werd ik weer echt gelukkig. Ik geniet van het leven. Elke dag. Van het mooie weer. De vrijheid die je hebt hier op Curacao. De mooie stranden, en de gezellige happy hours. De dansavondjes en barbecues. Mijn honden en vrienden. Dat ik dit niet eerder heb gedaan, vraag ik me nu af. Het leven is écht goed hier. Mijn leven is goed hier. zoveel beter dan dat mijn leven in Nederland was.

Helaas is het niet het hele jaar door geweldig geweest. Zoals de meeste van jullie wel weten woon ik hier nu alleen. Mijn ex en ik zijn uit elkaar gegaan. Hij is terug naar Nederland en ik woon hier. Samen met mijn hondjes. Proberen om mijn leven weer op de rit te krijgen. Wat overigens aardig lukt, maar spannend is het wel. Zo helemaal alleen voor mezelf zorgen. Met ook de nodige tegenslagen. Maar wat ik ook in deze periode heb geleerd is dat ik me hier écht thuis voel. Terwijl in Nederland iedereen vroeg of ik dan ook terug naar Nederland zou komen, was dat iets wat geen seconde in mijn hoofd opgekomen was. Ik ben een eiland meisje. Ik hoor hier thuis.

shete-boka-curacao

Of ik dan nooit iets mis uit Nederland? Soms mijn vrienden en familie. Dan zou ik willen dat ze ook mee konden barbecueën op het strand. Of dat ik ze mee kon nemen naar de leukste feestjes. Of gewoon even langs kon gaan op een zondagmiddag. Dat kan niet, en dat wist ik van te voren. En eigenlijk kan ik er ook best goed tegen. Gelukkig heb ik hier ook veel leuke mensen leren kennen, wat natuurlijk ook enorm scheelt.

Ik kan wel zeggen dat ik mijn geluk hier gevonden heb. Op dushi Curacao.

 

10 reacties

  1. Ingrid Hens zegt:

    Ik heb met open mond gelezen want wat jij schreef is exact hoe dat voelt voor mij: ook ik ben al jaren ongelukkig, klinkt als ondankbaarkom uit een heeeeeel pijnlijke scheiding , als in…. alles kwijt , alleen mezelf teruggevonden , dus dat,,, door op Curacao bij een paar fantastische stichtingen te gaan werken met honden , gelukzalig gevoel en de juiste duw gekregen om eindelijk is mijn weg te willen inslaan, probeer ik nu zo snel mogelijk er te gaan werken en wonen en vierpotige huisgenoten te adopteren…ik heb respect en ietwat afgunstdat ik daar nog niet sta, ik hoop er alles aan te kunnen doen om in Curacao te werken en wonen , en ja ,,, met zowel de negatieve punten in acht genomen, heb op een maand best veel dierenleed gezien en armoede en het besef dat het er een ander visie en levenswijze is dan ons Europese . Toch hou ik van het eiland en zijn inwoners.
    Hopi suerte ,bon siman…

  2. Ik kreeg vandaag een Facebook herinnering. Je kent ze wel. Een jaar geleden had ik jouw blog gedeeld, een jaar geleden was je ervoor gegaan. Jij bent mijn voorbeeld. Bedankt voor dit mooie stukje!

  3. Vyglen zegt:

    Wauw, je verhaal is echt inspirerend…..blijf schrijven.

  4. Randa zegt:

    Je blog is echt een inspiratie voor mij! Nadat ik een halfjaar stage gelopen heb op Curacao, en een geweldige tijd heb gehad denk ik er ook over om na mn studie te emigreren naar t heerlijke eiland. Ik heb hier soms wel eens mn twijfels over, maar ook ik ben niet gelukkig in Nederland, ook al doet t me pijn om vrienden en familie te moeten achterlaten. Door jou verhaaltjes steeds, weet ik bijna zeker dat dit een goede keuze voor me is! Super dapper dat je daar bent gebleven voor jezelf, want in zo’n lastige periode is t wel fijn om vrienden en familie om je heen te hebben! XLiefs

  5. zegt:

    Mooi geschreven meid! Als mede-emigrant weet ik hoe dingen opeens kunnen veranderen. Hoe je leven kan veranderen. Ik ben enorm blij voor je dat je zo gelukkig bent nu. Dat gevoel is zo ontzettend fijn. Op naar een tweede fantastische jaar!

  6. zegt:

    Wat gedurfd om te emigreren. En ook ontzettend knap dat je je daar nu zo goed (alleen) redt! Echt heel tof.

  7. Oef ik vind het iedere keer zo heftig om jou blogs te lezen… nu ook weer. Wat je schrijft, ik ben een eiland meisje en ik voel mij hier thuis. Dat gevoel herken ik zo… ik heb wel ooit de keuze gemaakt toch terug te gaan naar Nederland dat kon toen niet anders en hoewel ik hier mijn draai weer gevonden heb, mijn geluk met man en kindertjes blijft er altijd een stukje van mij daar. Curaçao is zo mijn thuis.. dubbel dubbel! Fantastisch dat je jou plekje daar hebt gevonden! Stiekem ben ik dus wel eens een beetje jaloers als ik je verhalen lees. Geniet en leef! Mocht er ooit een leuke baan vrij komen daar laat het me weten hihi

  8. W. Haksteeg zegt:

    Geweldig dat jullie de stap op jonge leeftijd namen. Direct na mijn afstuderen als onderwijzer in 1971 wilde ik naar Suriname, maar ik kreeg mijn verloofde niet mee. Daar hebben we nu, 45 jaar later, best wel een beetje spijt van. Ik tekende voor vijf jaar op een basisschool in mijn geboortedorp en kreeg daardoor vrijstelling van militaire dienst. Dan zit je in het systeem en dan is het te laat. Pensioenopbouw, mooi salaris, kinderen, familie, koophuis, je gaat consolideren. In 1998 maakten we kennis met Curacao, vooral met de lokale bevolking en we voelden het als thuiskomen. Een overstap naar een school op Curacao werd me door de autoriteiten aldaar sterk ontraden: geen overname van Nederlandse pensioenaanspraken, halvering van salaris en onderwijs op lager niveau dan in Nederland. Sindsdien genieten we op vakantie jaarlijks van onze Curaçaose vrienden en voor hun (klein)kinderen zijn we opa en oma blanku. We mijmeren weleens: wat als we toen die gewaagde stap zoals jullie deden, hadden genomen……..

  9. Hanneke zegt:

    Geniet meisje, je leeft maar een keer !!

  10. zegt:

    Jouw verhaal raakt. Het neemt mij als lezer volledig mee in jouw verhaal. Het is inspirerend! Je hebt ondanks alles toch je geluk gevonden en daar gaat het uiteindelijk om. Proost op de nog mooiere jaren die komen gaan. Geniet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *