En je familie dan?

Of we onze vrienden en familie niet gaan missen als we in Curacao wonen…

foto: met mijn zusje en broertje

Maar ooit gehoord van skype? Facebook? Whats app?

Ik ga ze vast wel missen, zeker op bepaalde momenten. Verjaardagen enzo. Met kerst en oud op nieuw vast en zeker ook wel. Dat zijn toch die momentjes die je graag samen doorbrengt.

Maar voor de rest..

Ik denk dat het wel zal meevallen.

Je bent ver uit elkaar, maar tegelijker tijd ook weer zo dichtbij. Er zijn zo veel mogelijkheden om contact te hebben. Je kan elkaar gewoon zien en horen.

We leven niet meer in die tijd dat ze contact hadden via rooksignalen.

Nee, we doen gewoon lekker vaak skypen. En ik zal ook genieten van de jaloerse reacties van jullie op mijn foto’s – van alweer de honderdste strandfoto – op facebook. En zo nu en dan een whats-appje sturen. Want ja, ook op dat eilandje hebben ze gewoon internet. Meestal dan.

Wie ik wel heel erg ga missen; yakita en brammie. Dat zijn de honden van m’n ouders en schoonouders. En honden kunnen niet skypen en appen. Die hebben geen facebook. Oke de mijne wel, maar yakita en brammie niet. Dus die zal ik wel heel erg gaan missen.

En Amelie. Die ga ik ook missen. Amelie is mijn petekindje, en super schattig. Dat vind ik wel jammer dat ik haar niet zie opgroeien. En de nog niet geboren baby van me zusje, die zal ik ook gaan missen.

Maar gelukkig ligt Curaçao gewoon op deze aardbol en kan ik zo met het vliegtuig op en neer. Zodat ik iedereen zo af en toe nog eens in real life kan zien. En er zullen vast en zeker ook wel mensen onze kant op komen. Daar ben ik niet bang voor.

Misschien praat ik er nu te luchtig over. Misschien sta ik na een half jaar wel weer met m’n boeltje in Nederland omdat ik iedereen tóch wel heel erg miste. Dat weet je nooit van te voren. En de tijd zal het leren…

Nieuwsgierig naar ons emigratie verhaal?