Ergernissen in het vliegtuig.

Vliegen is niet mijn favoriete bezigheid. Maar ik weet waarvoor ik het doe. Als je dan na die vlucht uitstapt en de heerlijke warmte voelt. Je je dikke vest uitdoet, en die zonnestraaltjes op je huid voelt branden. Als je richting je hotel rijdt en je ziet in wat voor mooie omgeving je bent. Ja, daar heb ik wel zo’n helse vlucht voor over.

Waar ik me dan zoal aan erger tijdens zo’n vlucht?

Laten we beginnen met rondrennende, tegen stoelen schoppende, krijsende kinderen. Ja hoor, half jaar geleden toen we naar Curaçao vlogen, had ik ze alle 3 om mij heen. Ik werd gek! Lieve moeders, je hebt tegenwoordig van die dingen zoals een IPad. Geef ze die, daar worden ze rustig van. En vallen ze vooral mij niet meer lastig.

Waar ik ook niet zo van hou, is als je in het midden zit. Je moet dan zo lang wachten op je drinken. Je ziet die karretjes je kant op komen, maar het gaat zo traag. Terwijl je bijna uitdroogt vraag je je af welke van de 2 als eerste bij je zal zijn.

En als blijkt dat het karretje dat van voren komt 1 rij van je verwijderd is. Je al helemaal happy bent dat je eindelijk je cola’tje krijgt. En dat ze dan omdraaien en blijkt dat je moet wachten op het andere karretje.

Maar nog liever in het midden dan op de stoelen van de sterwardessen. We kwamen ooit in een vliegtuig, en we hadden rij 5 stoel A t/m E. Kom je dat vliegtuig in, blijkt er helemaal geen rij 5 te zijn. euhh.. mevrouw, waar zijn onze stoelen? Dat wist die mevrouw ook niet. Ga dan maar op die stoelen zitten, zei ze terwijl ze helemaal naar achter wees. Geen raampje, rugleuning staat kei recht. Niet prettig dus. Gelukkig was het een hele korte vlucht.

Ik erger me ook aan het eten. Heeft dit nog verder commentaar nodig? Lijkt me niet.

En ik snap dus heel goed dat mensen hun eigen eten meenemen, want dat vliegtuig eten is natuurlijk niet te vreten. Maar moet dat dan echt zo’n stikkend ei zijn?

Veel mensen ergeren zich aan het feit dat mensen klappen voor de piloot als die dat vliegend gevaarte weer veilig op de grond heeft weten te zetten. Ik erger me aan de mensen die zich daar – uiteraard hardop – aan ergeren. Wat is het, ben je jaloers omdat je zelf nooit erkenning krijgt voor je werk? Gun die piloot toch lekker zijn/haar applausje.

En ik ga afsluiten met de dringende mensen. Want waarom moeten er altijd zoveel mensen zijn die in dat gangpad staan te dringen als we eenmaal geland zijn. Wacht gewoon netjes op je beurt. Je moet daarna toch wachten op je koffer.

Waar erger jij je aan in een vliegtuig?