Ik sprong uit een vliegtuig.

2 Weken geleden ben ik uit een vliegtuig gesprongen. Uiteraard met een parachute op m’n rug. Maar doodeng! En tegelijkertijd zo ontzettend gaaf.

We gingen een zelfstandige sprong maken. Dus je zit niet aan een ervaren springer vast gehaakt, maar je doet het echt helemaal alleen. Natuurlijk krijg je wel een cursus van te voren. Die cursus duurde anderhalve dag, en op die 2e dag ga je s middags dan springen. Omdat Texel – waar we sprongen – nu niet bepaald om de hoek is, waren we zaterdag al vertrokken zodat we zondag op tijd op de cursus zouden zijn.

Cursus parachute springen

In eerste instantie had ik echt gedacht dat het een cursus van een paar uurtjes zou zijn, maar dat viel toch even tegen. Zondag van 9 tot 5 de hele dag les gehad en geoefend. En maandag nog van 9 tot een uurtje of 1. Dus een behoorlijk lange cursus was het. Als ik eerlijk ben vond ik er niet heel veel aan. Ik ben nooit zo’n type geweest die graag in de schoolbanken zat. Maar de cursus is wel heel erg belangrijk.

Parachute springen is niet zonder risico’s, dus je moet wel weten wat je moet doen. Als je in de lucht hangt en er gebeurd iets, is er niet iemand die je even kan helpen. Je bent dan echt op jezelf aangewezen.

Er zijn 2 dingen die je echt heel veel oefent en herhaald. Dat zijn dan ook meteen de belangrijkste dingen. Het eerste is wat je moet doen zodra je uit het vliegtuig gesprongen bent. Je moet dan gaan controleren of je parachute goed open gaat en of je goed vliegt enz. Ik bespaar jullie de details. Het 2e was wat je moest doen als er iets mis was of ging met je parachute. Als deze bijvoorbeeld niet goed open gaat.

Daarnaast leerden we ook nog hoe je het vliegtuig moest verlaten. Hoe je een goede landing maakt. Dit oefenden we uiteraard ook. En de laatste les die je krijgt gaat over bijzondere situaties. Je weet wel, van die situaties waarbij het goed mis gaat. Wat je dan moet doen. Leuk zo’n lesje vlak voordat je moet springen.

Voordat je mag springen krijg je eerst nog een harnas test. Je wordt dan aan een soort van schommelrek gehangen, en dan gaan ze testen of je weet wat je moet doen. Of je er klaar voor bent.

Ervaring parachute springen

Als je geslaagd bent voor de harnas test, dan ben je klaar om te springen. Aangezien het klote weer was moesten we nog een uurtje wachten voordat we de lucht in konden. Want met regen en harde wind mag je niet springen. Maar toen was het eindelijk zover.

Ik deed mijn parachute om. klikte alle gespen vast. Ging in de rij staan om gecontroleerd te worden. En toen was het wachten tot de rest ook klaar was. Wat is die rugzak met parachute eigenlijk zwaar op m’n rug. Zodra we gebriefd waren en ze hadden verteld vanaf welke kant we moeten gaan landen liepen we richting het vliegtuig. Ik was echt ongelooflijk zenuwachtig. We stappen allemaal in het vliegtuig, het deurtje sluit, en we stijgen op. En eenmaal op de juiste hoogte – 3500 ft – gaat dat deurtje weer open. Vanaf toen kneep ik ‘m echt. Waar ben ik in godsnaam aan begonnen. Ik begon serieus te twijfelen of ik wel moest springen. Ik kan ook gewoon blijven zitten. Maar daar krijg ik vast en zeker spijt van. En heb ik die ander halve dag voor niks een cursus gevolgd.

En dan is het mijn beurt. Ik schuif naar voren, ga in de deuropening zitten, en vraag me af waarom ik op 3500 ft hoogte in een deuropening van een vliegtuig zit. Nog nooit ben ik zo bang geweest. Op de vraag ‘are you ready’ antwoord ik met een twijfelachtige ‘yes’. ‘T is nu of nooit. Dus daar ga ik. AAAAAH. In enkele seconden vergeet ik zo’n beetje alles wat ik op de cursus heb geleerd, en zodra de parachute open is en ik niet meer met een rotgang naar beneden val kijk ik opgelucht naar boven. Yes, de parachute ziet er prima uit, en ik leef nog.

Ik kijk om me heen en weet echt niet waar ik ben. Er zou toch een grote witte pijl op de grond staan waar ik moet landen? Waarom zie ik die nergens? Heb ik weer, zelfs in de lucht verdwaal ik. Gelukkig zie ik in de verre verte 2 parachutes hangen, en ga ik die richting maar op. De juiste richting blijkt, want eindelijk zie ik het vliegveld onder me, en dus ook de witte pijl. Ik controleer mijn hoogte, en merk dat ik moet gaan landen. Eenmaal vlak bij de grond, ga ik recht op een sloot af. Shit. Als ik ergens niet wil landen, is het wel in de sloot. dus ‘niet naar die sloot kijken, NIET naar die sloot kijken’, blijf ik maar herhalen. Ik ging er net overheen en maakte een perfecte zachte landing. Al zeg ik het zelf haha.

WOW wat was dat gaaf. Maar ik doe het nooit meer!

Filmpje van toen ik uit het vliegtuig sprong. Die in het gele pakje is mijn dushi.