Wij gaan niet alleen naar Curacao

Over ongeveer 4 maanden staan wij op schiphol. Te wachten op een vliegtuig die ons naar ons nieuwe leven brengt. Een leven op zo’n 8.000 kilometer afstand van hier. Hopelijk komen wat mensen ons uitzwaaien.

Maar wat jullie nog niet weten, is dat er op Hato – vliegveld Curaçao – ons ook iemand staat op te wachten. Althans dat hoop ik, dat die ons op staat te wachten.

Ik ben namelijk niet de enige die van mooi weer en palmbomen houdt. Het schijnt toch een beetje in de familie te zitten. Mijn broertje vertrekt namelijk vandaag richting Curaçao. En zal daar voor een jaar gaan werken als kok. Helaas niet bij mij thuis, maar in een hotel.

Hij zei dat die Akira – mijn hondje – niet kon missen, maar natuurlijk kan die mij ook niet missen. Wil die alleen niet toegeven. En dus ging hij ook eens kijken om naar Curaçao te verhuizen. Wel voor een jaartje maar, dat is in ieder geval de bedoeling.

In april is hij samen met mijn ouders op vakantie geweest in Curaçao, en heeft hij al gesolliciteerd. Uiteindelijk niets naar zijn zin gevonden – nogal kieskeurig –, maar achteraf is hij via skype aangenomen bij het restaurant van het hotel waar ze verbleven.

Dus, ik heb straks gewoon familie in Curaçao. hoe leuk is dat! Ken ik in ieder geval al iemand als we daar aan komen. Iemand die ons kan ophalen op het vliegveld. Iemand die daar bij de uitgang kan gaan wachten op ons. Met zo’n welkom thuis ballon. Broertje, dit is een hint! Ik wil graag ontvangen worden met een welkom thuis ballon. Mochten ze die niet hebben, dan is een spandoek ook goed hoor. Ik ben de moeilijkste niet.

pool mambo beach curacao

Stiekem ben ik wel een beetje jaloers dat hij nu al onderweg is naar dat mooie eiland. Ik had ook best nu al willen gaan. Maar de tijd gaat snel, en voor we het weten zien we elkaar weer. En dan drinken we samen een lekker biertje op t strand. Een amstel bright ofzo. En dat in december.

Veel plezier broertje, en tot snel!

Meer lezen over onze emigratie?

 

Follow

Diana

Praat gezellig mee

30 reacties op “Wij gaan niet alleen naar Curacao”

  1. Pingback: ervaring jaar werken in Curaçao - emigreren - eiland meisje

  4. Sacha | health-island.nl

    Wat leuk dat je broertje jullie kan opvangen! Ik ben wel erg benieuwd hoe de emigratie met Akira gaat! Hoe zal ze met de temperatuur omgaan? Hoe bereiden jullie haar voor? Hoe pakken jullie het aan als jullie moeten werken? Zijn ze hond vriendelijk op Curaçao? Misschien een leuk idee voor een artikel?! 😉

    Reply ↓
    1. Diana Post author

      ik ga zeker nog een stukje schrijven over akira en de verhuizing. ik denk dat de temperatuur niet zo’n probleem gaat vormen. nu heeft ze ook nergens last van. ik denk dat ongedierte een groter probleem gaat worden. je hebt daar toch veel meer beestje als hier, dus maar hopen dat die teken en vlooien pilletjes enzo goed werken. want haar vacht nakijken op teken is nogal wat werk haha.

      We halen wel nog een hondje erbij als we daar wonen. akira is het niet echt gewend om alleen te zijn, omdat we haar altijd naar haar moeder (en mijn ouders, hun hond is de mama van mijn hond)) brengen als we lang weg zijn.

      en we willen allebei vanuit huis werken, dus ze is alleen maar alleen als we naar het strand zijn of naar happy hours ofzo 😛 dus niet bijna elke dag.

      Reply ↓
    1. Diana Post author

      ja leuk he! maar euh.. wij hebben daar geen logeer adresje nodig, wij verhuizen over 4 maanden daar heen. en het is niet de bedoeling dat we bij hem gaan wonen hahaha.

      Reply ↓